Profilaktyka i pomoc w internecie na przykładzie serwisu drugcom.de

07/10/2014

autor: Filip Nawara, Fundacja Praesterno
pplrpsts_post_views_count: 2017

W pierwszym numerze „Serwisu” z 2010 roku pisaliśmy o internetowych programach leczenia uzależnień. Jednym z pierwszych takich programów w Europie jest niemiecki QuitTheShit. W lipcu 2010 roku w Kolonii odbyło się spotkanie dotyczące oferty wykorzystania QTS przez inne kraje. Wzięła w nim udział również polska delegacja. W niniejszym artykule prezentujemy aplikację oraz cały serwis drugcom.de poświęcony profilaktyce i poradnictwu on-line.

Serwis drugcom.de powstał na zamówienie Państwowej Centrali Edukacji Zdrowotnej (BZgA), zajmującej się przede wszystkim upowszechnianiem wiedzy wśród młodzieży. Wykonawcą była firma Delphi, specjalizująca się w badaniach społecznych, poradnictwie, również internetowym, oraz tworzeniu i ewaluacji programów profilaktycznych.

Autorzy wydali kilka publikacji poświęconych problematyce prewencji w nowych mediach oraz przeprowadzili ewaluację skuteczności i przystępności poszczególnych elementów serwisu, co stanowi dodatkową wartość. Profilaktyka internetowa jest stosunkowo nowym zjawiskiem i niewiele jest badań na ten temat.

Koncepcja i budowa serwisu

Zalety działania w sieci wynikają z połączenia walorów komunikowania masowego z indywidualizacją przekazu. Do zasięgu i dostępności mediów dochodzi elastyczność i dwukierunkowość komunikacji: odbiorca może dobierać treści, ale też wysyła komunikaty, które, dzięki automatyzacji, wpływają na dalszy przekaz. W ten sposób odbiorca staje się użytkownikiem, a medium, reagując, przejmuje funkcje nadawcy.

Serwis drugcom, uruchomiony w 2001 roku, wykorzystuje wszystkie wymienione możliwości, jakie daje obecnie sieć internetowa. W jego ramach realizowane są zadania profilaktyki drugorzędowej. Skierowany jest do osób, które już używały substancji psychoaktywnych, i ma na celu wpłynięcie na sposób ich przyjmowania, w tym na odstawienie lub ograniczenie spożycia oraz redukcję ryzyka i szkód.

Jak wskazują autorzy projektu, kluczowe znaczenie w tej dziedzinie zyskuje dostarczenie wiedzy dotyczącej samych substancji: budowy chemicznej, działania i skutków spożycia, jak również norm, ryzyka i sposobów uniknięcia konsekwencji.

Informacja jest rozpowszechniana typowymi kanałami, tj. w tekstach leksykonu narkotykowego i działów aktualności czy tematu przewodniego, oraz w sposób zdynamizowany, interaktywny, poprzez różnego rodzaju testy.

Oferowana jest także bezpośrednia pomoc dla osób używających narkotyków i ich otoczenia. Użytkownicy mają do dyspozycji czat, na którym przez dwie godziny dziennie udzielane są porady. Poradnictwo prowadzone jest także przez e-mail. Trzecią formą pomocy jest internetowy program leczenia uzależnień QuitTheShit.

Ramy teoretyczne

W swej warstwie teoretycznej serwis wykorzystuje trzy koncepcje psychologiczne: zorientowanie na osobę, nastawienie na rozwiązanie problemu oraz wywiad motywujący.

Według założeń powyższych teorii, problem jest subiektywną konstrukcją danej osoby i tak samo może wyglądać jego rozwiązanie. Zakłada się możliwość samodzielnego dojścia do rozwiązania problemu poprzez m.in. zdobywanie wiedzy, rozwój samoświadomości oraz zamianę własnego wizerunku. Pomoc w tym zakresie sprowadza się do wskazania dostępnych zasobów i możliwości, które jednak klient samodzielnie wykorzystuje. Nacisk kładzie się na empatię i uznanie bezwarunkowej wartości osoby i jej poglądów.

Informacja

Znaczna część serwisu posiada funkcję stricte informacyjną. Na początku strony głównej znajdują się uzupełniane cotygodniowo Aktualności oraz Topthema — szczegółowy tekst poświęcony konkretnemu problemowi.

Najistotniejszy wydaje się jednak Leksykon substancji, czyli słownik, w którym w porządku alfabetycznym zamieszczono opisy substancji, efektów działania, wyrażenia slangowe czy definicje pojęć z zakresu psychologii i neurologii uzależnień.

Obok leksykonu, w dziale Narkotyki, wszystkie najpopularniejsze substancje mają swoje oddzielne podstrony z odnośnikami do dodatkowych zasobów: testów wiedzy, broszur w formacie pdf, często zadawanych pytań, oraz — w przypadku cannabis, alkoholu i nikotyny — testów spożycia i programów pomocowych.

Działy poświęcone substancjom są o tyle ważne, że większość pierwszych kontaktów ze stroną odbywa się za pośrednictwem przeglądarek internetowych, które najczęściej tam przekierowują użytkowników poszukujących wybranych terminów. Jak podkreślają autorzy strony, teksty w takim wypadku powinny być rzeczowe, pozbawione implikacji, aby nie zniechęcić użytkowników.

Testy wiedzy

Testy wiedzy (Wissentests) dotyczą tych samych substancji, które zamieszczono w dziale Narkotyki. Schemat dla każdego jest ten sam: pojawiają się kolejne pytania i kilka odpowiedzi, po zaznaczeniu jednej z nich i naciśnięciu „dalej” wyświetlany jest ekran z przyznanymi punktami i krótkim tekstem o wybranej opcji (poprawnej lub nie) oraz guziki przejścia do następnego lub powrotu do poprzedniego pytania. W wyświetlanych informacjach znajdują się linki z dalszymi opisami dla zainteresowanych.

Po ukończeniu testu można zajrzeć do statystyk i porównać swój wynik z innymi użytkownikami. I tak np. dowiadujemy się, że 85% uczestników testu w wieku 16-18 lat, którzy używali ecstasy w ciągu ostatnich 12 miesięcy, uzyskało wyniki z najwyższego pułapu (21-30 punktów, średnia 25), podczas gdy uczestniczki z tej samej grupy wykazały słabszą wiedzę (średnia 22 punkty, 66% wyników z najwyższego pułapu).

Popularność i wartość edukacyjna takich testów wydaje się być wysoka. W 2005 roku wypełniano ich ok. 250 dziennie, i ilość ta rosła. W 2009 roku odnotowano ponad 131 tys. wejść do testów wiedzy, z czego prawie 90 tys. dotyczyło alkoholu i konopi (po niecałe 45 tys.). W badaniu w 2005 roku ponad połowa użytkowników uznała, że zadania te miały wpływ na ich wiedzę.

Kształtowanie zachowań

Największą popularnością cieszą się jednak testy dotyczące własnej konsumpcji cannabis oraz alkoholu (Selbsttest), czyli Cannabis check i Check your drinking. W raporcie z 2009 roku działanie tych aplikacji przedstawiono jako wyczulające użytkowników na ryzyko związane z konsumpcją i motywujące ich do krytycznego spojrzenia na swoje zachowania.

Schemat testów jest typowy: po udzieleniu odpowiedzi na kolejne pytania użytkownik otrzymuje wynik w postaci kwalifikacji i komentarza. Trzeba jednak zwrócić uwagę na szczegółowy i wielostronny charakter pytań i podsumowania.

Użytkownik podaje średnią częstotliwość spożycia w okresie ostatnich trzech miesięcy, liczbę dni, przez które używał substancji w ostatnim miesiącu, wypełnia tabelę dzień po dniu minionego tygodnia oraz wskazuje pożądany efekt (mocny/lekki).

Dalsze pytania uwzględniają takie czynniki, jak: mieszanie substancji (alkohol, inne narkotyki), okoliczności spożycia substancji (10 opcji wyboru, m.in. sam w domu, przed kinem, do słuchania muzyki, na koncercie, w kafejkach, w klubie) i motywacje używania (kilkanaście opcji, m.in. lepszy kontakt ze znajomymi, lepszy sen, lepszy seks, łatwiej przebywać samemu, aby się odstresować/nie nudzić).

Uwzględniane są też chęci zaprzestania lub próby ograniczenia palenia w ciągu ostatnich 12 miesięcy (6 pytań), warunki socjalne (5 pytań) oraz seria 32 pytań o doznawane w ostatnich miesiącach stany (możliwe jest pominięcie tej części).

Każda z zaznaczonych opcji wpływa na określenie poziomu ryzyka w wyniku, a w tekście podsumowującym znajdują się dosłowne do nich odniesienia (np. Wspomniałeś, że wolisz mocny efekt palenia, to wiąże się z pewnym ryzykiem…), dzięki czemu sprawia on wrażenie indywidualnej porady.

Konsumpcja mieszana

W ramach serwisu podjęto również próbę reakcji na problem mieszanego modelu spożycia. W dziale Mischkonsum umieszczono wyniki badania internetowego przeprowadzonego w celu poznania wzorców takiego używania. Badanie nastawione było na dotarcie do jak największej liczby osób, ankiety umieszczono więc na stronach pronarkotykowych.

Z ponad 3 tys. odpowiedzi 1,33 tys. osób wskazało na używanie co najmniej dwóch substancji jednocześnie. Najczęściej były to alkohol i cannabis (48%). Łącznie doliczono się 189 różnych zestawień substancji, z których najpopularniejsze osiągały powszechność do 3,5%.

Formę dotarcia z informacją i poradami do wybranych grup stanowi forum Drugmix. Użytkownicy opisują na nim przypadki spożycia kilku substancji, a pod wpisami znajdują się wypowiedzi ekspertów zawierające objaśnienia występujących efektów i niebezpieczeństw oraz porady.

Na stronie otwierającej dział znajduje się wyszczególnienie zestawień substancji, na temat których wypowiedzieli się użytkownicy oraz odnośnik do porad bezpiecznego używania Safer-use-tipps.

Forum zostało dość nisko ocenione przez ogół użytkowników serwisu. Jest jednym z mniej zrozumiałych i wartych polecenia działów, co interpretuje się jako wynik niszowego, dość wyspecjalizowanego języka uczestników. Również poziom zaawansowania forum Drugmix wydaje się odstawać od profilu przeciętnego użytkownika strony.

Poradnictwo on-line

W serwisie oferowane są dwie możliwości uzyskania porady — przez e-mail, na który konsultanci zobowiązani są odpowiedzieć w ciągu dwóch dni, lub podczas czatu. Czat dostępny jest dla użytkowników całą dobę, a przez dwie godziny dziennie, między 15 a 17, na forum obecny jest konsultant, oferujący fachowe wsparcie. W tym czasie możliwa jest także rozmowa z doradcą sam na sam.

Czat zyskał dużą popularność. W ciągu dwóch lat, od 2001 do 2003 roku, ilość zalogowań wzrosła z 1209 do ponad 4 tys., a w rekordowym 2005 roku zarejestrowano ponad 6400 zalogowań. Autorzy serwisu zwracają uwagę, że około jedna trzecia wszystkich zalogowań miała miejsce w czasie pracy konsultanta.

Liczba wszystkich udzielonych porad to 800—1100 rocznie, z czego do 2003 roku ok. 60% udzielano przez czat, a 40% przez e-mail. W 2004 roku stosunek ten odwrócił się, gdyż po uruchomieniu program QuitTheShit, do którego przystąpić można po rozmowie on-line, zmniejszyła się dostępność konsultantów na forum ogólnym. Po 2005 roku popularność czatu zmalała o połowę, do ok. 3 tys. zalogowań rocznie.

Rodzaje porad

Konsultanci wyodrębnili pięć kategorii tematycznych udzielanych porad:

uświadomienie problemu (określenie i zmiana podejścia);
kształtowanie postaw obronnych w relacjach z otoczeniem;
interwencje dotyczące osobowości (wsparcie w postanowieniach/problemach osobistych, podbudowanie poczucia własnej wartości);
interwencje dotyczące sposobu zachowania (związane z konsumpcją, np. propozycje odstawienia, alternatywy dla narkotyków lub niezwiązane propozycje poszukiwań, rozwijanie zainteresowań);
możliwości innej pomocy (wskazanie ośrodków stacjonarnych, zaproszenie do programu leczenia).

Widoczne są pewne różnice w poradnictwie e-mail i przez czat. Średni wiek użytkowników czatu to 21 lat, korzystają z niego częściej dziewczęta (66% w 2008 roku, 57% w 2009 roku), a największa liczba pytań dotyczy własnego problemu — 83%. W pytaniach zadawanych przez e-mail rzadziej poruszany jest własny problem (ok. 65%), za to częściej używają go przyjaciele, partnerzy lub rodzice osób, których dotyczy pytanie (31%) oraz osoby niezwiązane bezpośrednio z problemem, jak dziennikarze, badacze, pracownicy ośrodków młodzieżowych. Stąd też wyższa średnia wieku nadawców e-maili — 25 lat.

Z powyższym podziałem łączą się różnice w tematyce porad: ponad 55% pytań z czatów dotyczy problemu uzależnienia lub odstawienia substancji (38% dla e-maili), z kolei maile znacznie częściej dotyczą troski o kogoś (28%, przy 14% dla czatu). Kolejne popularne zagadnienia porad (o zbliżonej częstotliwości występowania w obu przypadkach) to: działanie i szkodliwość substancji (ok. 15%), psychiczne i fizyczne dolegliwości związane z przyjmowaniem substancji (łącznie 12%), zagadnienia prawne, pytania o wykrywalność substancji i in.

Wyliczono również, że ponad 90% pytań zawierało odniesienie do substancji psychoaktywnych, najczęściej do cannabis (50%). W dalszej kolejności są alkohol na równi z amfetaminą (po 16%), kokaina (10%), opiaty (6%), leki (5%), środki halucynogenne i ecstasy (po 4%).

Duża popularność czatu i testów oraz zakres tematyczny poruszany w pytaniach i na forum świadczyły o potrzebie dalszego rozwoju interwencji. Twórcy zdecydowali się na wprowadzenie zautomatyzowanego programu pomocy. W sierpniu 2003 roku wprowadzono pilotażowy program QuitTheShit, który na stałe uruchomiono rok później.

QuitTheShit

Internetowy program leczenia uzależnień QuitTheShit jest jednym z pierwszych w Europie. Nie jest on w pełni zautomatyzowany, jak np. program holenderskiego Instytutu Jellinka, co oznacza, że użytkownik zyskuje wsparcie konsultanta. Na początek odbywa 40-minutową rozmowę (czat) z konsultantem, a następnie otrzymuje do dyspozycji kilka narzędzi pomagających kontrolować spożycie i radzenie sobie w sytuacji zmiany, jak dzienniczek, kalendarz spożycia i łaknienia czy ćwiczenia psychologiczne.

Przebieg programu

Najważniejszym elementem jest regularne prowadzenie dzienniczka, w którym użytkownik opisuje swoje postępy i odnotowuje spożycie cannabis i innych substancji. Twórcy zaznaczają, że już czynność pisania ma wpływ na uczestnika.

Drugim kluczowym elementem jest konsultant wprowadzający do programu i wspierający podczas jego trwania. We wstępnej rozmowie z konsultantem osoba przystępująca do leczenia przygotowywana jest do trudności, z jakimi może się spotkać, określa motywy i dokładne cele (limity spożycia, abstynencja, zyskanie większej kontroli) oraz konkretną możliwą do sprawdzenia strategię postępowania. Omawiany jest także problem ambiwalencji towarzyszącej zmianom, oraz przykrości i pułapki, jakie mogą się pojawić podczas ich wprowadzania. Celem jest możliwie realistyczne przedstawienie nadchodzącego wyzwania, aby uczestnik zbyt szybko się nie rozczarował i wskutek tego nie zrezygnował.

Program trwa 50 dni, w trakcie których użytkownik oprócz codziennego pisania dziennika i wypełniania kalendarzyka, może podejmować serię ćwiczeń wspomagających pracę nad sobą, jak analizowanie sytuacji ryzykownych i przygotowanie różnych wyjść, opracowanie zalet i wad palenia itp. Konsultant ma dostęp również do tych czynności i może reagować na nie w cotygodniowym e-mailu.

Na zakończenie odbywa się czat podsumowujący, w którym użytkownik ocenia zarówno program, jak i własne postępy. Pytany jest o skuteczność poszczególnych narzędzi, propozycje zmian i porady dla następnych użytkowników.

Na początku działania QTS porad udzielali konsultanci centrali Delphi. W 2006 roku rozpoczęto serię transferów programu do zewnętrznych instytucji. Transfery obejmowały szkolenia konsultantów, monitoring ich pracy oraz stałe wsparcie. Obecnie ok. połowy porad udziela 9 jednostek doradczych spoza berlińskiej centrali.

Ewaluacja programu QTS

Badanie skuteczności i poziomu zadowolenia z programu przeprowadzono w 2005 roku, na próbie 429 osób. Część informacji na temat użytkowania jest jednak raportowana corocznie.

Ewaluacja prowadzona była w trzech etapach: w momencie przystąpienia do programu, na zakończenie i trzy miesiące po zakończeniu. Z zarejestrowanych w 2005 roku 429 uczestników, 272 osoby ukończyły program przed upływem 50 dni. Po zakończeniu odpowiedzi udzieliło w sumie 199 osób, a w trzecim etapie 81.

Uczestnicy

Do programu przystępowali głównie zaawansowani użytkownicy cannabis. W 77% były to osoby płci męskiej, średnia wieku wyniosła 24 lata (40% w wieku 20-24 lata, 25% 25-29 lat, 19% 15-19 lat).

Prawie 60% osób paliło codziennie (średnia mediana: 27 dni w ostatnim miesiącu), ponad połowa paliła 4 razy dziennie, 13% wskazywało spożycie ponad siedmiokrotne w ciągu dnia. 86% osób spełniało kryteria uzależnienia DSM-IV.

W 2009 roku średnia częstotliwość spożycia wyniosła 28 dni, a liczba uzależnionych według kryteriów DSM-IV to 98%. Od lipca 2009 roku przyjęto kryterium SDS (Severity of Dependance Scale), przy którym jednak odsetek nie zmienił się.

Ogólna ocena

W ogólnej ocenie poziom zadowolenia użytkowników wyniósł 71% (w 2009 roku było to 92%, przy czym pomimo uczestnictwa 547 osób, ilość odpowiedzi to tylko 175). Wśród osób, które ukończyły program, 88% wskazało wysokie lub bardzo wysokie zadowolenie, natomiast wśród odchodzących przed czasem 61% osób było zadowolonych lub średnio zadowolonych, a tylko 12,2% bardzo niezadowolonych.

Również poszczególne elementy aplikacji zyskały aprobatę. Ok. 75% użytkowników uznało dzienniczek jako pomocny lub bardzo pomocny (tylko 9,5% negatywnych odpowiedzi), 55% osób bardzo dobrze pod tym względem oceniło cotygodniowe komentarze, a kolejne 39% jako dobre lub wystarczające.

Skuteczność

Odnotowano dość wyraźne różnice wyników osób, które przeszły cały 50-dniowy program i tych, które zrezygnowały wcześniej. W obu wypadkach jednak można mówić o pozytywnych efektach.

Wśród osób, które odbyły pełny program, średnia częstotliwość spożycia przed podjęciem leczenia wynosiła 21 dni w miesiącu (157 osób). Bezpośrednio po zakończeniu programu ankietę e-mailową wypełniło 109 osób, których średnia częstotliwość spożycia wyniosła 7,5 dnia, a ilość spadła z 17 do 3,4 grama.

Osoby kończące uczestnictwo przed czasem (272 osoby) charakteryzowało spożycie częstsze i większych ilości narkotyku w miesiącu: 23 dni i 23,6 grama. Po rezygnacji odpowiedziało 80 osób, których spożycie wynosiło 14 dni i 9 gramów w miesiącu.

Dla osób, które odesłały ankiety również po trzech miesiącach, liczby różniły się od początkowych średnich. W grupie 50 dni (48 osób) spożycie przed programem wynosiło niecałe 24 dni i spadło do 11, a w przypadku osób rezygnujących wcześniej (33) był to spadek z 21 do 14 dni.

Średnie spożycie wszystkich spadło z 22 do 13 dni, i z 18 do 7,5 grama po trzech miesiącach od zakończenia programu.

W trakcie pilotażu przeprowadzono również badanie porównujące uczestników programu z grupą kontrolną oczekujących chętnych. Tutaj różnice były znaczne: w grupie uczestników częstotliwość spożycia spadła z 26 do 12 dni, w grupie kontrolnej z 25 do 21 dni. Ilości w grupie uczestników spadły z prawie 23 do 9 gramów w miesiącu, gdy w grupie kontrolnej z 18 do 16 gramów.

Przyczyny wcześniejszej rezygnacji

Dla 71% badanych program QTS był pierwszym kontaktem z fachową pomocą. 40% uczestników pozostało w programie 40-50 dni, a 37% odeszło przed upływem 10 dni.

Wśród 88 osób, które uzasadniły wcześniejsze zakończenie programu, 19 (21%) wskazało jako przyczynę rezygnacji osiągnięcie celu. Z 69 osób, które nie osiągnęły celu, 63% (44 osoby) deklarowało chęć podjęcia dalszych działań samemu. 37 osób (53%) wskazało jako przyczynę odejścia uciążliwość codziennego wypełniania dzienniczka, a 48% (33 osoby) zniechęciło się brakiem sukcesów w dążeniu do założonego celu. 10 osób (14,5%) przeszło na programy w placówkach ambulatoryjnych, tyle samo respondentów było zadowolonych z dawnego poziomu spożycia.

Serwis w odbiorze użytkowników

Badanie dotyczące użytkowania poszczególnych elementów serwisu prowadzono od grudnia 2005 roku do lutego 2006 roku. W ankietach umieszczonych na kolejnych podstronach pytano o dane użytkowników, a następnie o ocenę wybranego elementu. Podobnie jak w przypadku ewaluacji QTS, część badania powtarzana jest corocznie.

Użytkownicy

Średni wiek odwiedzających to 22 lata, 62% osób miało poniżej 25 lat. Podział użytkowników według płci był mniej więcej równy: 51% płci męskiej i 49% żeńskiej, jednak różnice występowały w poszczególnych działach.

Użytkownicy płci męskiej zdecydowanie dominowali w autotestach — ponad 70%, oraz w testach wiedzy — średnio 60%, choć w szczegółowych zestawieniach widać różnice dla poszczególnych substancji. Dla amfetaminy i nikotyny zainteresowanie było równe u obu płci, a w obszarze alkoholu i ecstasy przeważały użytkowniczki, które częściej odwiedzały także Często zadawane pytania — FAQ.

Odwiedzających podzielono również ze względu na charakter odwiedzin: prywatnych bądź zawodowych. Wśród użytkowników prywatnych w 2009 roku 74% zgłaszało się we własnej sprawie, a 18% jako znajomi lub krewni. W grupie tej wyraźnie zaznacza się niedostatek wiedzy — aż 77% osób odwiedziło stronę w poszukiwaniu informacji.

30% ankietowanych osób odwiedziło stronę w celach zawodowych. Wśród nich 55% to uczniowie, 5% stanowili nauczyciele, a 22% osoby pracujące z młodzieżą lub z uzależnionymi. Stosunek ten znacznie zmienił się od 2004 roku: nauczyciele stanowili wówczas 35% profesjonalnych użytkowników. Może to mieć związek z uruchomieniem oddzielnej strony dla pracowników, na której znajdują się materiały do zajęć i publikacje przydatne w pracy z młodzieżą.

Cele

Znaczna część uczestników testów stwierdziła, że korzystanie ze strony miało bardzo duży wpływ na zwiększenie się ich wiedzy na temat środków psychoaktywnych. W przypadku cannabis było w sumie 40% pozytywnych odpowiedzi, podobnie jak dla kokainy, natomiast w przypadku amfetaminy, ecstasy, opiatów czy nikotyny wartość informacyjną uznało 57—60% respondentów.

W zakresie autotestów ok. 40% osób stwierdziło wpływ informacji zawartych na stronie na ich stosunek do danej substancji, z czego 10% podjęło próby ograniczenia używania.

Porady on-line również oceniono jako pomocne lub bardzo pomocne: 73% pozytywnych ocen w przypadku odpowiedzi e-mail, a 61% dla porad przez czat.

Istotnym wyznacznikiem zadowolenia jest gotowość polecenia strony znajomym. Najpopularniejsze wg tego kryterium są Aktualności i Często zadawane pytania (zaledwie 10% odpowiedzi negatywnych), pozostałe działy oscylują między 81-90%, wyjątkiem jest Drugmix, którego nie poleciłoby 39% osób.

Odpowiedzi wskazują również wysoką zrozumiałość zawartości strony i porad. W 2005 roku średnia ocen jako zdecydowanie lub w pełni zrozumiałe wyniosła 88%, w 2009 roku było to 97%.

Popularność i promocja

W 2001 roku, kiedy uruchomiono serwis, odnotowano 55 tys. odwiedzin. W 2005 roku, po dużej akcji promocyjnej, było to 678 tys. wejść, a w 2009 roku prawie 768 tys. Ilość odsłon poszczególnych stron w 2009 roku przekroczyła 9 mln.

W 2004 roku stronę przebudowano, nadając jej nowoczesny layout. W tym samym czasie, w ramach promocji, uruchomiono konkurs muzyczny Rap Attack. Organizatorzy dostarczyli oprogramowanie i sprzęt potrzebny do tworzenia muzyki na komputerze do ośrodków młodzieżowych, w których chętne zespoły hip-hopowe mogły nagrywać utwory na zadany temat: Rausch (upojenie). Użytkownicy drugcom głosowali na stronach serwisu na 10 najlepszych utworów, spośród których zwycięzcę wyłoniło jury, składające się z profesjonalnych muzyków. Całą akcję zamykał duży event muzyczny.

Po tej akcji liczba odwiedzin wzrosła w stosunku do poprzedniego roku prawie dwukrotnie, z 1095 codziennych wejść w 2004 roku do 1860 w 2005 roku.

Kilka skoków popularności odnotowano także po akcjach medialnych, np. po wspólnej kampanii znanego tygodnika „Der Spiegel” i serwisu przeciwko nadużywaniu alkoholu lub po programie telewizyjnym, w którym wspomniano o stronie itp.

Stale wydawane i rozsyłane są do szkół broszury o substancjach psychoaktywnych, a w minionym roku bardzo skuteczne okazały się darmowe trójwymiarowe pocztówki, dostępne w miejscach odwiedzanych przez młodzież. Nie przyniosły natomiast efektu lokalne akcje promocyjne, np. w czasie dużych imprez, jak love parade.

Możliwość transferu QTS

Oferta transferu programu QTS opiewa na 80 tys. euro, w co wliczone jest tłumaczenie, przygotowanie podręczników i przeprowadzenie szkoleń, a następnie rok monitorowania i wsparcie pracy konsultantów. Monitoring i wsparcie Delphi prowadzi również przez następne lata współpracy.

Twórcy zaznaczają, że podstawą dla wprowadzenia programu powinna być profesjonalna pod każdym względem strona internetowa dla młodzieży związana z tematyką narkotykową.

Adresy internetowe

Publikacja pierwotna: kwartalnik „Serwis Informacyjny NARKOMANIA” nr 3/2010 (51).